الکتروکاردیوگرام (نوار قلب)
الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب (ECG) ثبت نوشتاری پتانسیل های تولید شده توسط قلب و در واقع نوار فعالیت الکتریکی قلب است.
سیگنال ها بواسطه الکترودهای فلزی که به اندامها و قفسه سینه متصل می‌شوند، دریافت و توسط دستگاه نوار قلب تقویت و ثبت می‌گردند.
کاربرد نوار قلب چیست؟
– بررسی بیماریهای ایسکمی قلب (مانند آنژین صدری و سکته قلبی)
در این بیماری ها نوار قلب دچار تغییرات خاصی می‌شود که حتی می‌تواند محل سکته و شدت آنرا بازگو نماید.
– تشخیص دقیق آریتمی‌ها و بی‌نظمی قلبی
– تشخیص اختلالات هدایتی و عضلانی قلب
– تشخیص بزرگ شدن تمام یا قسمتی از قلب در برخی افراد
– بررسی وضعیت کلی بدن (میزان پتاسیم خون تأثیر مستقیم روی نوار قلب می‌گذارد و حتماً باید صحت آن مورد بررسی قرار گیرد)
در سکته‌های مغزی، بیماریهای ریوی و مسمومیتهای دارویی نیز ممکن است تغییرات خاصی را نشان دهد که تشخیص آن با پزشک می باشد.
نوار قلب محدودیتهای خاص خود را دارد و نباید آن را به عنوان تنها وسیله تشخیص بیماریهای قلبی مطرح کرد.
بنابراین انتخاب صحیح هر وسیله تشخیصی برای هر بیماری قلبی حائز اهمیت بوده و این انتخاب با پزشک می باشد.
نوار قلب چگونه گرفته می شود؟
سیمهای مربوط از طریق گیره‌های مخصوصی به بدن وصل می گردد.
سیمهای مربوط به جلوی قلب نیز با گیره های خاص و یا ترتیب مشخصی از جلوی قلب تا پهلوی چپ چسبانده می‌شوند.
بعد از تنظیم دستگاه ۱۲ لید قلبی و یک لید بلند از فرد گرفته می‌شود .
– تمام سیمها برای گرفتن یک نوار قلب دقیق باید درست وصل شوند.
– بهتر است که بیمار ساعت و سایر لوازم فلزی خود را در بیاورد.
– محل وصل شدن گیره های جلوی قلبی فوق العاده مهم بوده و فرد باید با مهارت انجام این کار کاملا آشنا باشد.
حال به صورت اتوماتیک یا دستی ۱۲ نوع مختلف نوار گرفته می‌شود . در هر نوع سیمهای خاصی دریافت الکتریسیته را بر عهده دارند تا در نهایت نمایی کامل از قلب برداشته شود.
نکات مهم برای آماده شدن :
۱- عدم فعالیت فیزیکی شدید پیش از معاینه و
2- دور بودن از استرس
3- عدم میل کردن وعده غذایی سنگین پیش از مراجعه
4- تراشیدن موهای سینه در آقایان